әдәм

сущ.

1) челове́к || челове́ческий; челове́чий

яхшы күңелле әдәм — добросерде́чный челове́к

2) перен. челове́к, душа́ (как единица учёта)

әдәм башына — на ка́ждого, на́ нос; на ду́шу населе́ния

урамда бер әдәм дә юк — на у́лице ни души́

3) собир. лю́ди, наро́д, о́бщество || людско́й

әдәмнән оят — сты́дно пе́ред людьми́

әдәм арасына чыгу — появля́ться в о́бществе, обща́ться с людьми́

әдәм ыруы — род людско́й

әдәм кытлыгы — нехва́тка люде́й, недоста́ток в лю́дях

4) миф. Ада́м

•

- әдәм баласы

- әдәм булу
- әдәм итү
- әдәм аяк басмаган
- әдәм рәтле булу
- әдәмгә санамау
- әдәм сынсыз